AngelaIk schrik van mezelf als ik dit artikel teruglees. Maar ik ben weer terug, nu als èchte #fitgirl; ik voel me vrij!
Eigenlijk had ik heel erg weerstand tegen het schrijven van dit artikel en dacht ik erover om mijn blog maar stilzwijgend dood te laten bloeden. Het was je misschien wel opgevallen dat het al een tijdje erg stil was hier. Ik heb echter zoveel plezier beleefd aan mijn blog en al lange tijd jeuken mijn vingers om het bloggen weer op te pakken. Waarom doe ik dat dan niet gewoon? Omdat dat volgens mij niet zo simpel ligt. Ik leg je graag uit waarom.
Geen zin of tijd om een lang artikel te lezen? Great Body & Skin gaat verder, het zij op iets andere wijze (zoals je in de header al kunt zien!). Scroll naar het einde van dit artikel als je wilt weten hoe.
Waarom ik deze blog begon
4 jaar geleden begon ik deze blog naar aanleiding van collegamodellen die veel hadden aan mijn kennis, adviezen en steun op het gebied van sport, voeding en huidverzorging. Doordat ik toen al 15 jaar modellenwerk deed, kende ik de eisen die de mode-industrie stelt aan het lichaam van modellen, gezond leven en tegelijkertijd voldoen aan de gestelde eisen, de druk en natuurlijk ook onzekerheden die daarbij komen kijken. Deze modellen en mijn eigen ervaringen met modellenwerk en gezondheid hebben mij geïnspireerd en gemotiveerd om mijn kennis en ervaringen publiekelijk te delen door deze blog te beginnen en te bloggen over gezonde voeding, fitness en huidverzorging.
Bezoekers en ik evolueren
Gaandeweg merkte ik dat niet alleen modellen, maar ook niet modellen de weg naar mijn blog vonden. Ik vond het leuk om ook hen meer te betrekken bij mijn blog en over bredere onderwerpen te schrijven. Immers, zelf ben ik natuurlijk ook meer dan alleen ‘maar’ (excuse mijn woordkeuze) een model en heb ik veel meer interesses dan alleen voeding en gezondheid. Zo trek ik er regelmatig op uit om te fotograferen en filmen, hou ik van film- en fotobewerking, hou ik van kleding en make-uppen (heerlijk toch?!), interieur en met name planten (nerd alert!), edgy sieraden, ben ik veel met online marketing bezig en en en en … is mijn dreumesje natuurlijk ook een HEULE grote hobby. En tja, aangezien mijn inspiratie voor health niet onuitputtelijk is, zou ik ‘mijn andere kant’ ook heel graag op mijn blog willen delen met jullie.
Ik weet dondersgoed dat júist modellen hiermee kunnen worstelen
Fuck it: dit ben ik!
En dan is er nog een reden waarom ik ‘breder’ ga bloggen. Hierover ga ik je nu eindelijk openheid van zaken geven. Dat ben ik aan jou, lezer van een health blog, verplicht. Ik had het al veel eerder willen vertellen, maar het is nu eenmaal niet iets waar ik mee te koop loop, want een model dat het hier moeilijk mee heeft, dat is wel heel knullig. Stom natuurlijk, want ik weet dondersgoed dat júist modellen hiermee kunnen worstelen. Dan kunnen we toch juist steun vinden bij elkaar? Die gedachte sterkt mij en daarom denk ik nu: ’fuck it: dit ben ik!’ Die ‘ik’ is iemand die zich ergens in kan vastbijten, een doorzetter is en een doel voor ogen heeft. En daar ging het mis.
Ik moest tot op de 50kcal aan toe precies aan mijn caloriebehoefte voor die dag komen
Eetbuien en reparerende vastendagen
10 jaar geleden begon ik mij vanwege modellenwerk (ik ging voor ene paar maandjes naar Milaan) te focussen op mijn lichaam door middel van voeding en sport. Dat ging heel goed: ik was strak, dun, at gezond en dat werd opgemerkt. Ik startte mijn blog. So far so good, maar de focus op mijn lichaam, voeding en sport werd steeds sterker. Zo sterk dat ik er niet meer los van kon komen en er stress aan ondervond. Ik ging steeds meer en harder trainen om de eetbuien waar ik inmiddels last van had gekregen te ‘repareren’ en wisselde die eetbuien af met (nagenoeg) vastendagen.
DUN was het enige dat door mijn hoofd spookte en had als motto: “no pain, no gain.”
Ik werd erg onrustig als ik niet kon trainen wanneer dat volgens mij had gemoeten, wilde degene zijn die bepaalde waar we gingen eten als we met een groepje uit eten gingen, werd boos als we ineens niet meer uit eten gingen als ik dit voor die dag wel had ingecalculeerd, baalde als het uiteten gaan niet perfect was door bijvoorbeeld de ambiance of een maaltijd die niet perfect lekker (en dus de moeite waard) was, woog mijn eten af, wist hoeveel calorieën er in voedingsmiddelen zitten, hield eerst schriftjes met wat ik at en de geconsumeerde en verbruikte calorieën en later apps bij, moest tot op de 50kcal aan toe precies aan mijn caloriebehoefte voor die dag komen en sliep slecht doordat ik ’s nachts vooral dacht aan wat ik (teveel) had gegeten. Vaak zeiden mensen me dat ze ‘echt respect’ hadden voor mijn levensstijl. “Je moest eens weten”, dacht ik dan.
Even tussendoor: wow, goed dat ik het even voor mezelf opschrijf. Als ik het zo teruglees was ik ècht verschrikkelijk bezig; op dat punt wil ik nooit meer zijn!
DUN was het enige dat door mijn hoofd spookte en had als motto: “no pain, no gain.” Het ging nog verder met de ‘technieken’ – waarvan sommige godzijdank mislukten en daardoor niet werden voortgezet-, waarover ik liever niet uitwijd omdat ik geen slechte tips wil geven. Inmiddels liepen mijn blog en social media goed. Je weet wel: waar je laat zien hoe healthy je eet en wat een toplijf je hebt. Nog meer druk dus. Zucht … Teni van Fitbeauty verscheen hierover onlangs met een item bij Jinek; haar verhaal verwoordde eigenlijk precies waar ik doorheen ben gegaan en was het laatste zetje dat ik nodig had om dit artikel nu eens online te zetten.
Professionele hulp
Enfin … en toen kwam de dag dat we besloten voor een kind te gaan (nee, dit kwam heus niet uit de lucht vallen, maar je weet hoe dat gaat dat je wacht op de juiste tijd en ineens beiden zoiets hebt van: JA! Bij ons had dat onder andere te maken met een vast contract). Wilde ik dat mijn kind mij zo zou zien? Dat wat ik wel en niet at en bewoog zoveel tijd in beslag nam en mij zoveel stress bezorgde? Wat zou ik voor een voorbeeld zijn? Nee! Ik besloot resoluut dat het roer om moest.
Volgens mij begon dit met niet meer toegeven aan eetbuien. Ondanks dat mijn partner (ik zal hem M. noemen) en ik onwijs goed bezig waren om mij te ‘bevrijden’ noem ik het altijd maar (wat dit betreft heb ik echt een topvent) en ik daardoor al grote stappen had kunnen nemen waar ik trots op was, was dit makkelijker gezegd dan gedaan. Het lukte me niet om die strop, die weliswaar al wat losser was gaan zitten, er volledig af te krijgen. Voor mijn toekomstige kind heb ik daarom de telefoon opgepakt en professionele hulp ingeschakeld. Je leest het goed: voor mijn toekomstige kind. Nog niet voor mezelf: ik vond het niet erg om ver te gaan, was hard voor mezelf, hoewel ik wel van de stress af wilde.
Zwanger nam ik afscheid
Deze professional hielp mij de vinger op de zere plek te leggen en mij te laten reflecteren op mijn eigen gedrag. Eigenlijk net zoals M. en ik al tijden samen deden. Tijdens deze sessies kwam ik erachter dat ik eigenlijk zelf dondersgoed wist waar de zere plek zich bevond. Daardoor vlogen we door ‘de stof’ heen en heb ik na een half jaar, toen ik reeds 3 maanden zwanger was, afscheid kunnen nemen van de professional. Mijn doel was bereikt.
Pizza omdat we even minder tijd hebben? Lekker! Maar dan geen 1 liter Ben & Jerry’s erna omdat ik ‘het toch al verpest heb’.
Nu, bijna 2 jaar later, gaat het nog steeds erg goed en kan ik zonder moeite ‘blindelings’ eten en vind ik het helemaal niet vervelend als ik een keer niet kan sporten. Pizza omdat we even minder tijd hebben? Lekker! Maar dan geen 1 liter Ben & Jerry’s erna omdat ik ‘het toch al verpest heb’. Pitabroodjes met shoarma omdat die in de aanbieding zijn? Waarom niet?! Ik weet echter dat ik moet blijven waken om niet meer in oud gedrag te vervallen. Het is net een alcoholverslaving: als ex-alcoholist moet je gewoon geen druppel meer drinken. Ik moet vooral zo normaal mogelijk blijven doen.
Dit is èchte gezondheid
Je snapt dat ik weinig meer op het gebied van gezondheid op mijn blog deelde de afgelopen 2 jaar, omdat ik hier geen inspiratie meer voor had. Eigenlijk ben ik hier heel blij mee, omdat dit voor mìj èchte gezondheid reflecteert. Daarom ook in mijn bio ‘former #fitgirl’; ik ben vrij! Nu ik erover nadenk: nu ben ik pas ècht een #fitgirl!
De manier waarop ik mij de afgelopen 2 jaar dan ook met gezondheid bezig hield beperkte zich vrijwel tot mijn multivitaminepillen nemen, proberen wat vaker fruit te eten, (bijna) elke dag groenten eten, wat meer water drinken, niet teveel snoepen, elke dag even een wandelingetje maken en proberen aan voldoende nachtrust te komen (gaat lekker met een baby ;). Eigenlijk doodnormaal, als je het mij vraagt. Niets bijzonders, niets extreems, helemaal Voedingscentrum en daar ben ik heel blij om.
Ik weeg mezelf (bijna) nooit meer (ik heb hem zelf resoluut de deur uit gedaan) en zou niet eens meer weten hoeveel calorieën er in een cashewnoot zitten. Het meetlint heb ik een tijdje afgezworen, maar daar ontkom ik met mijn werk als model natuurlijk niet aan. Tot nu toe kan ik aardig met het lint omgaan, maar dit komt misschien doordat mijn centimeters bij normale lichaamsbeweging (ik sport pas weer sinds enkele weken 1-2x per week) en normale voeding (‘gewoon’ gezond, voldoende en ja, ook met lekker snoepen!) stabiel zijn en ik slanker ben dan vóór mijn zwangerschap. Ja, mag dat even vetgedrukt? Wist ik dat een paar jaar geleden maar, dan had ‘het’ misschien nooit zo ver hoeven komen.
Hoe gaat Great Body & Skin verder?
Nu vraag je je misschien af: hoe gaat het nu verder met deze blog? Welnu: ik ga lekker verder, waarbij de grootste verandering zal zijn dat de focus niet meer op health ligt. Er zal vast nog wel iets van sport en voeding voorbij komen, maar als we het over voeding hebben, dan kun je eerder simpele, snelle, voedzame en budgetvriendelijke aardappelstamppot verwachten dan een quinoa-salad-met-nog-meer-van-die-onmogelijke-ingrediënten-die-een-fortuin-per-stuk-kosten-en-je-alleen-maar-in-bulk-kunt-kopen-en-daarna-nooit-meer-gebruikt. Lekker praktisch, want zo ben ik 😉
Verder zal ik bloggen over alles wat ik leuk, interessant, mooi of om een andere reden shareble vind. Denk aan interieur (planten!), make-updingen (ik blijf toch een meisje, hè?), baby stuff (grootste hobby momenteel – guilty as hell!), mode, sportkleding (verslaving), tips voor reizen en uitjes en mijn ervaringen met modellenwerk. Een lifestyleblog voor meisjes van 30 (en nog iets) dus!
Voorop staat dat mijn blog een leuke, positieve plaats is met uiteraard hier en daar plek voor een wat serieuzere toon. Tot slot laat ik het Engels voor wat het is; het vertalen van de artikelen is namelijk een tijdrovende klus en dat is met zo’n lekker kotertje niet meer reeël en vooral niet wenselijk 😉
Zit ik alleen nog met de titel van mijn blog … Great Body & Skin slaat natuurlijk op gezondheid, maar zal niet meer de focus op mijn blog zijn. Suggesties voor wat ik hiermee aan moet, anyone?
Ik hoor graag van je
Dank je wel voor het lezen van mijn (dit keer wat langere) verhaal. Ik schreef het om je te laten weten waarom het hier een tijdje wat stiller is geweest, te laten weten dat ik op iets andere wijze verder ga, maar vooral om openheid over zaken te geven en de gevaren van de fitchick/clean eating/healthtrend die nu gaande is. Ik schaam mij niet en vind dat niemand dat zou moeten doen. Ieder huisje heeft zijn kruisje, toch?
Ik zal vast nog iets zijn vergeten te vertellen of misschien ben ik soms nog wat vaag. Vraag dan ook gerust in de reacties hieronder door! Ik lees ook graag je reactie op dit artikel (wees lief, want ik vind het best spannend mezelf zo bloot te geven!) of je eigen ervaringen met dit onderwerp. Oh ja: natuurlijk hoop ik dat je terug komt en me blijft/gaat volgen!
Liefs,
Angela
