AngelaThis article is also available in English
In mijn 7e (eet-) dagboek blik ik terug op de afgelopen week: veel zakdoekjes, bloed op de set, mijn aandeel in een gezondheidsinterventie voor modellen en meer.
Loopneusje
[dropcap]N[/dropcap]a terugkomst uit de Zweedse wildernis heb ik een koutje gevat. Wellicht veroorzaakt door de enorme regenbui die ons tijdens een idillisch kanotochtje over de Zweedse meren overviel. Het zou ook gekomen kunnen zijn een duik in zo’n meer dat koud genoeg was om mijn ballen eraf te vriezen, als ik ze had. Hoe dan ook: nadat ik thuis kwam bleef mijn neus bleef maar lopen; niet bij te houden!
Terwijl mijn neus had doorliep, moest ik tijdelijk stoppen met hardlopen om een beetje aan te sterken. Ik bleef 2 dagen in bed en keek daarin twee seizoenen van favoriete serie van het moment ‘Dexter’. Hoewel ik tot op heden nog steeds niet volledig ben hersteld van mijn loopneusje waren deze twee dagen in bed een zeer welkome luxe!
Zwaar Gewond
Tegen de tijd dat het er eindelijk op leek dat ik het hardlopen weer zou kunnen oppikken, raakte ik zwaargewond mijn achillespees. Tijdens een fotoshoot voor The Amazones (een binnenkort te lanceren project waar ik onderdeel van uitmaak) streek silly me neer in de vensterbank die blijkbaar helemaal geen vensterbank was, maar een enorme, vast iets van 100 kilo wegende houten plank op een radiator.
Enfin, ik ga dus zitten op die – naar wat ik veronderstelde – vensterbank om mijn hakken aan te trekken, schuift de ‘vensterbank’ ineens onder mijn kont vandaan! Ik schuif daardoor – whoops – zo van de radiator af richting de grond en vang nog voor ik goed en wel een flinke smak kan maken op de ‘vensterbank’ op met mijn achillespees.
We waren nog niet eens begonnen met schieten en er was nu al overal bloed! Welnu, dat is eigenlijk niet helemaal waar: niet overal zat bloed, maar ik kreeg wel een prachtig inkijkje in hoe een achillespees er zonder huid nu eigenlijk uit ziet. Sorry, je hebt gelijk, niet echt passend voor een food diary, dus als je heel graag mijn kapotte voetje wilt zien, dan klik je hierrrr (waarschuwing: best een ranzige foto).
Ps: veel dank aan de lieve meisjes die met liefde mijn voet verzorgden!
Wellness-Weekend, Hoge Kwaliteit All-You-Can-Eat Sushi & het Casino
Awesome, gewond raken precies voor mijn wellness-weekendje. Overigens was dit wel de perfecte gelegenheid om mijn lang gekoesterde wens om synchroon te zwemmen ten uitvoer te brengen. Met 1 been boven het water uit gestrekt lukte het mij prima om mijn verbandje droog (en het zwebad schoon) te houden. De sauna was natuurlijk erg relaxerend, tot aan het punt dat vriend R. een gevecht met crushed ice met mij aanging.
PS: geen sauna zonder voorafgaande sessie in de sportschool (waar ik mij helemaal alleen in het zweet werkte; mijn lazy ass vrinden waren allang en breed in de sauna toen ik deze foto nam. Oh, oh oh … ).
Mensen denken dat ik een grapje als ik zeg dat ik (model, vrouw) niet van winkelen houd. Dit is echter geen grap: ik hou alleen van boodschappen doen (ja echt, intens!) en misschien een klein beetje van online winkelen wanneer het echt nodig is (serieuze kledingcrisis). Ik zal dus slechts kort aanhalen dat ik shopte bij Primark. Ik kocht een jurk die zo goedkoop was dat ik iedere keer dat ik hem draag medelijden heb met de kindertjes die mijn jurkje maakten.
Waar anders te eten dan bij een all-you-can-eat sushi vreetschuur’ als je de lunch overgeslagen hebt en honger hebt als een paard? Precies!
Het nadeel van deze vreetschuren vind ik, nou ja, ik zei het al, dat het van die vreetschuren zijn. Vreselijk! Ik heb altijd serieuze twijfels bij de kwaliteit van het eten in dit soort restaurants. Dit all-you-can-eat sushirestaurant vond ik echter anders, omdat 1) de ober zich netjes voorstelde (Pho, Phu of Phi), 2) we konden ‘slechts’ om 2 kleine gerechten per ronde per persoon vragen, 3) al het eten was vers, 4) alles wat je bestelde, maar niet opat moest je extra voor betalen en tot slot 5) smaakte het eten gewoon erg goed en vers.
Mijn favoriete gerecht van die avond: 2 grote tempura garnalen in mango saus. Oh, en het dessert was ook vrij goed (niet doorvertellen aan mijn boeker hoor! ;)).
Omdat mijn vrienden en ik ons te oud voelen om te gaan wiggelen in de disco besloten we met geld te gaan smijten in het casino. Omdat ik vrij onhandig ben, was ik de hele tijd bang om van de grote trap midden in de grote zaal te vallen, een face-plant te maken terwijl ik elegant probeerde te zijn in mijn jurkje en op hoge hakken. Oh nee, ik droeg sneakers. Hoe dan ook.
VDM Health & Mental Coaching
Het leukste dat ik afgelopen week deed, was binnen de VDM Health Academy (een initiatief van VDM Models, dat modellen zowel fysiek – fitness & voeding- en mentaal ondersteunt) door middel van edutainment (educatie door middel van entertainment) gezondheidsvoorlichting geven aan verschillende groepjes modellen.
Een belangrijk aspect van gezondheid is natuurlijk eetgedrag, ofwel een mentale kwestie ; iets dat ik belangrijk vind om aandacht te besteden. Zonder als labiele trut over te willen komen: ik ben zo dankbaar om met adolescente meisjes (slash modellen) te mogen werken! Omdat ik heb gestaan waar zij nu staan en weet welke paden zij hoogstwaarschijnlijk zullen bewandelen, voel ik me sterk met hen verbonden en bij hen betrokken. Ik zie ernaar uit om ze te zien groeien als model en als persoon!
Wat er nog meer gebeurde deze week
- 2 shoots;
- Ik werkte uiteraard aan mijn blog (ik had nooit verwacht dat een blog onderhouden zo veel tijd vergt om draaiende te houden, dus zoek ik een stagiar!);
- Ik had een BBQ om Dave’s (gast blogger Annewil’s vriendje) 33ste verjaardag te vieren;
- Ik had een casting voor een Parijs’ modellenbureau;
- Er kwamen nieuwe afleveringen van mijn favoriete programma ‘Expeditie Robinson’ online!
- De 3.000e persoon likete mijn Facebook-pagina;
- Ik had mijn eerste baarmoederhalskankeronderzoek (eek!).
Tot de volgende keer,
Angela
Vraag
- Wat vind jij nu eigenlijk van All-You-Can-Eat Sushi vreetschuren en Primark?
- Heb jij weleens een baarmoederhalskankeronderzoek gehad?
